خدایا ممنونتم

یکی از راه های شکرگزاری در روایات ما این است که اگر ما می خواهیم حق خدای متعال را ادا کنیم و شکرگزاری نعمت هایش را به جا آوریم، عبادت و بندگی خدای متعال است. که این خود یکی از ثروت های الهی می تواند باشد.

یعنی خدایی که این همه به ما لطف و عنایت کرده شکرش این است که ما حرف او را گوش بدهیم و بندگی او را بکنیم. پس یک بخش شکرگزاری از نعمت ها شکرگزاری با عبادت و بندگی خداست که در رأسش نماز است.

ستون دین و معراج مؤمن نماز است. یکی دیگر ار راه های شکرگزاری که در روایات ما هم زیاد توصیه شده است، شکرگزاری زبانی است.

راه های شکرگزاری یکی درک نعمت است که کسی قلباً نعمتی را درک کرد، «فَقَدْ أَدَّی شُکرَهَا» (کافی/ج۲/ص۹۹) شکرش را به جا آورده است.

پس خدایا ممنونتم بابت این همه لطف و فراوانی و ثروتی که با ما عطا کردی.

ذکر نعمت

یکی از راه های شکرگزاری «التَّحَدُّثُ بِنِعَمِ اللَّهِ شُکر» (وسایل الشیعه/ج۷/ص۴۰)، «وَ أَمَّا بِنِعْمَهِ رَبِّک فَحَدِّثْ» یعنی مجالس شکرگزاری، بازگو کردن شکرها، گفتن و یادآوری شکرها خودش یک نعمتی است.

یکی از راه های شکرگزاری در روایات ما این است که اگر ما می خواهیم حق خدای متعال را ادا کنیم و شکر نعمت هایش را به جا آوریم، عبادت و بندگی خدای متعال است.

یعنی خدایی که این همه به ما لطف و عنایت کرده شکرش این است که ما حرف او را گوش بدهیم و بندگی او را بکنیم. مثل پدر و مادری که به ما خیلی احسان و لطف و محبت کردند، حرفشان را گوش بدهیم و اطاعتشان را بکنیم.

این فرمایش مولا امیرالمؤمنین که می فرمایند: بار پروردگارا! «مَا عَبَدْتُک خَوْفاً مِنْ نَارِک وَ لَا طَمَعاً فِی جَنَّتِک» (بحارالانوار/ج۶۷/ص۱۸۶) خدایا من تو را با روی خوف پرستش نمی کنم.

پس خدایا ممنونتم بابت این همه لطف و فراوانی و ثروتی که با ما عطا کردی.

عبادت برده ها

این عبادت برده ها است که اجباری و روی ترس است. من تو را از روی طمع پرستش نمی کنم. عبادت بده و بستان عبادت تجار است. «بل عبدتک شکرا» بخش مهم کارهای عبادی و بندگی اهل بیت و پیغمبر عظیم الشأن(ص) شکرگزاری از خدای متعال بوده است.

 یکی از راه های شکرگزاری «التَّحَدُّثُ بِنِعَمِ اللَّهِ شُکر» (وسایل الشیعه/ج۷/ص۴۰)، «وَ أَمَّا بِنِعْمَهِ رَبِّک فَحَدِّثْ» یعنی مجالس شکرگزاری، بازگو کردن شکرها، گفتن و یادآوری شکرها خودش یک نعمتی است.

در مقابل این همه الطاف بی کرانی که خدای مهربان بر سر ما ریخته است، می طلبد که ما هم عبادت کرنش و پرستش کنیم.

درباره ی حضرت نوح(ع) در آیه قرآن داریم «إِنَّهُ کانَ عَبْداً شَکوراً» (اسراء/۳) بنده شکور و سپاسگزاری بوده است. پیغمبر ما در حد اعلای عبادت، طاعات و بندگی را ارائه می دادند، حتی در روایات داریم اینقدر خودشان را به زحمت می انداختند، از روی شوق و عشق بوده نه اینکه زحمت باشد. گاهی بدنشان یک مقدار آسیب می دید.

آیه نازل شد: «ما أَنْزَلْنا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقی» (طه/۲) ما قرآن را نفرستادیم خودت را به زحمت بیاندازی و عبادت فوق العاده کنی. گاهی پاهای حضرت ورم می کرد. به بدن فشار می آمد.

یکبار یکی از همسران پیغمبر به پیغمبر عرض کرد: «لِمَ تُتْعِبُ نَفْسَک وَ قَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَک مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِک وَ مَا تَأَخَّرَ» (ووسایل الشیعه/ج۶/ص۱۹۱) دید حضرت خیلی عبادت می کند.

یکی از راه های شکرگزاری در روایات ما این است که اگر ما می خواهیم حق خدای متعال را ادا کنیم و شکر نعمت هایش را به جا آوریم، عبادت و بندگی خدای متعال است.

خیلی سر به سجده می ساید و خیلی عرض ادب می کند. گفت: چرا اینقدر خودت را به زحمت می اندازی و عبادت زیاد انجام می دهی؟

پس خدایا ممنونتم بابت این همه لطف و فراوانی و ثروتی که با ما عطا کردی.

خدای مهربان

خدای مهربان به تو وعده داده، وعده کرامت داده، همه گذشته و آینده تو آمرزیده شده است. کمبودی نیست و خدا همه چیز به شما مرحمت کرده است.

حضرت در پاسخ این ایراد همسرشان فرمودند: «أَفَلَا أَکونُ عَبْداً شَکوراً» آیا من بنده شکرگزار خدا نباشم؟ ولو اینکه خدا همه چیز به من داده است، همه چیز را آمرزیده و آینده را هم تضمین کرده است.

اما حق سپاسگزاری در مقابل این خدایی که اینقدر به من لطف کرده است این است که در خانه ی او بیایم و کرنش و کوچکی و عبادت کنم.

این شکرگزاری این را می طلبد. پس به یک معنا انجام واجبات و ترک گناهان و عبادت تشکر از خداوند است. یک مصداق کامل نماز و روزه است.

حج رفتن و زکات و خمس پرداختن، تشکر از خدای متعال است.

منبع: حوزه نت

گروه تحقیقاتی ثروت تفکر